Muszę przyznać, że książka wydana w 2020 roku przez Muzeum Mitologii Słowiańskiej w Owidzu mocno mnie zaskoczyła. Staram się czytać sporo naukowych opracowań. Większość z nich, mimo że zawierają cenne informacje, jest w pewnym stopniu nużąca. „Babę Jagę…” wyróżnia niesamowita lekkość. Miałam wrażenie, że czytam powieść, nie zaś opracowanie naukowe. Niespodzianka jest więc zdecydowanie pozytywna.
Książka zaczyna się od słowa od redaktora – Radosława Sawickiego. Treść podzielono na sześć obszernych rozdziałów. Znajdziemy tam informacje na temat różnego postrzegania Baby Jagi. Jest to postać bardzo niejednoznaczna, z pogranicza słowiańskich wierzeń ludowych i świata baśni. Autor opisał motywy takie jak chatka na kurzej stopce, potworny wygląd Baby Jagi czy kanibalizm. W książce znajdziemy także przytoczone opowieści, w których opisywana postać występuje raz jako typowo zła, pokonywana przez bohatera, innym razem natomiast jako donatorka. W końcowej części tomu zebrano niektóre teksty baśni oraz ich wykaz. Dzięki temu czytelnik może sam spojrzeć na analizowane motywy i wyrobić sobie własne zdanie.
Chciałabym napisać więcej, ale się powstrzymam. Myślę, że warto aby każdy sam wziął do ręki tajemniczą Babę Jagę. Serdecznie polecam, również tym z Was, którzy nie lubią naukowych opracowań. O moim zainteresowaniu treścią książki niech świadczy ilość karteczek, którymi oznaczyłam co ciekawsze fragmenty.
